1 sept 2009

Lignator tenax


Erat quondam lignator qui operam quaerens se ad fabricam tignariam praebuit. Salarium condicionesque optima erant; itaque bonam laborem lignator ille facere decrevit.

Primo die apud praefectum societatis adii, qui ei securem dedit atque locum designavit. Laetus ad nemus homo exii ad accidendum. Uno die duodeviginti arbores straverat.

Tibi gratulor pro labore tua –ei praefectum ait–, perge ita!.

Verbis praefecti animato, lignator assecutionem suam superare volui. Itaque illa nocte mature in lecto cubabat. Mane prius omnibus surrexit et cito in nemus profectus est. Tametsi labor, tantum quindecim arbores straverat.

Forsitan fessus sim –putavit et occasu solis in lectum incubuit.

Prima luce experrecto, in nemus propero profiscebatur ut numerum arborum stratorum superare conetur. Sed ille die ne undecim quidem sternere potuit; postridie septem, et postero quinque et postremo ut duas arbores secuisset, vesperem totam devovit.

Sollicitus quo praefectus putavisset, lignator adii apud eum ad narrandum quod accidebat. Ei iuravit se maxime pro labore nisum esse. Ea re praefectus interrogavit:

Quamdiu securem non acuis?
Acuere?! Nullum tempus ei acuendo habui –inquit–, nam accidendo arbores operam dedi.

Affabulationem ponete vos