18 oct 2009

Tecum in memoria


Adhuc memini quomodo spatii aggere,
adversum ampluum stellarum mare,
ille loco convinimus tunc coetum in terra;
ea nos occurrere promisimus,
tabernam ubi caffeum bibere statuimus.

Ac in memoria remansisti,
singula enim mane expergiscor
auroræ solis radiis facie tua reditis,
dum oculi tui clausi mihi te dormire aiunt.

Atque in memoria verba mansierunt,
momenti, desideria speique,
longas iasmini odore noctes inundantes.

Quia nec tuorum basiorum unum oblitus sum,
nec blanditiarum tenerarum unam,
nec amplexuum amantium unum.

Te tota vita amabo.

Nam tecum in memoria
corde semper est eritque ver.

Dona mihi hanc noctem, regina mea,
ut cum cras surgam
et fenestram aperiam,
cubiculum aere tuo plenum sentiat.


Ad matres quae amant, præsertim unam amantem et amatam.



Quid epistula non mitta? –nuntium spectans.
Caelum est locus ubi somnia veritas fiunt.